Surf Camp

Een busrit van ongeveer twee uur vanuit Sydney brengt ons in Gerroa. Een klein dorpje met een 7 mijl lang strand genaamd Seven Mile Beach… Onze slaap- en eetplaats is in het midden van een camping. Omringt door slaapcabines staat in het midden een groot overdekt terras waar het eten geserveerd zal worden. De week zal bestaan uit surfen, eten, slapen en vooral chillaxen… Eenmaal geïnstalleerd in de kamer gaan we ons klaar maken voor de lunch en krijgen we daarna onze eerste surfles. Alle begin is moeilijk en dit is bij surfen zeker het geval. Elke dag krijgen we vier uur les en tips om ons surfboard beter onder controle te houden en de golven beter in te schatten. Het weer is misschien niet super warm maar met een wetsuit aan voel je amper iets van de koude, het water is bovendien helemaal niet zo koud.
Surfen is top! Maar de gezelligheid achteraf maakt het nog alleen nog maar beter. Voor alcohol moeten we een 10 minuten wandelen naar een plaatselijk barretje waar je ook alcohol kan kopen om mee te nemen. Dit was dus ook het eerste wat we deden na het surfen :). Een wandeltocht van 10 minuten met op de top een geweldig panorama over Seven Mile Beach (zie foto Facebook).
Avonden bestaan vooral uit kaarten, gitaar spelen en veel praten met elkaar (3G is er nauwelijks en Wifi is betalend, ideaal). Er vormt zich een groepje van ongeveer 8 mensen die ongeveer de hele week bij elkaar hangt met mensen uit Italië, Duitsland, Amerika en België.
Het ergste is ’s morgens een koude wetsuit aantrekken. In koud weer een natte wetsuit aantrekken, het is echt geen pretje! Daarna een half uurtje les, opwarming en stretchen op het strand en we mogen het water in om vervolgens 2 uur te oefenen. ’s Middags eten en daarna weer surfen, ’s avonds avondeten en een nieuwe gezellige avond komt op gang.
Na een week surfen begin je lichamelijk van alles te mankeren: pijnlijke voeten, pijnlijke rug, spierpijn in de schouders van het peddelen en sommige onder ons zelfs gebroken tenen… Bij mij is het vooral spierpijn en krampen die beginnen op te steken. Wanneer ik door een golf omver word gemaaid en probeer weg te zwemmen, krijg ik spontaan krampen in beide benen. Rust is welkom voor iedereen…
Het einde is aangekomen en we nemen de bus terug naar Sydney om daar nog eentje te gaan drinken en wat te eten. Afscheid nemen valt zwaar.. Je kent mekaar misschien maar een week maar je bent wel dag in dag uit samen en dat vormt een hechte band. De wegen splitsen en bestemmingen zijn: Yamba, Byron Bay en in mijn geval Cairns!

Foto’s en filmpjes terug te vinden op Facebook